فــرامــوش ڪــردنـتـــ بــرایـم مثل آبـــ خــوردن استــ …

از همــان آبـهـایـے خفه ات میــکنـد …

از همان هایے ڪــه بــایــد ساعت هـا سـرفـه ڪـنـے …

از همــان هـایـے ڪــه بـی اختیــار اشکهایت را جـاری میـڪــند.. .

خدایا…

آسمانت چه مزه ایست؟

من تا به حال فقط زمین خورده ام !

امروز خاطراتت را سوزاندم اما!

بوی خوش هیزمش بیقرارم کرد؛

اتفاق تازه ای نیست!!

دوباره “دل تنگت” شدم…

بگذار بگویند مغرورم

اما

من دوستت دارم هایم را

دیگر خرج کسی که لیاقتش را ندارد نمی کنم…!

چند روزیست دست هایم را…

با چند کتاب و نوشته، سرگرم  کرده ام اما…

گول نمی خورند…

هیچ چیز معجزه ا ی دست های تو نمی شود!

کاش میدونستی …

اونی که نشسته …

همیشه خسته نیست !

شاید جایی برای رفتن  نداره …!!!

روزی می شود که برگ برنده ات دل می شود…

اما تو دیگر حاکم نیستی…

نه دستانش را”آردی “میکرد… نه صدایش را”نازک  “…!!

ازکجابه گرگ بودنش شک میکردم؟؟؟هان؟؟!

یاد سهراب بخیر…

آنکه تا لحظه خاموشی گفت..

تو مرا یاد کنی یا نکنی..

من به یادت هستم…

لبخند تو تعادل شهر  را به هم میزند!

اما تو بخند من شهر را دوباره میسازم…..